Modu batera edo bestera musikaren kontu honetan aritzen garenok akatsak egiten ditugu maiz. Horietako bat? Harrapatzen gaituzten artistak, beren abestiekin burua galarazten digutenak, guztiok partekatzen dugun ondasun bat direla sinestea. Alegia, mundu guztiak ezagutzen dituela eta guk bezala gozatzen duela. Herrialde honetako musikari gehienekin hitz egin, Salto izena esan, German Salto, eta laudorioak dira denak, parabolak, musikagile pluskuanperfektu eta atipiko bati buruzko hitz handiak. Kazetari espezializatuekin garagardo batzuk hartu, eta gauza bera gertatzen da. Abesti bilakatutako bikaintasuna da Salto, bi Lp orbangaberen ondoren, soinu-magia hutsa. Lehena, Salto, oilar baten gandorraren atzean ezkutatua. Bigarrena, Far From the Echoes, oroipen psikodelikoak dituen karpeta koloretsuz bildua. Uretan flotatzen zuten abestiak, beste ileluze eta bizardun ospetsu bat bezala. Eta, ulertezina bada ere, ez gaude zuzen. Oraindik bada zer galtzen ari den jakin gabe bere bizi den jendea…
Orain hirugarren atala dator, German Salto. Hor jarraitzen dute haren doinuek, bat-batean zart egiten duen nerbio lurperatu horrek, abesti ezin hobe bat konposatzearen eta troposferaraino eramatearen Erregela Santuen ezagutza horrek; izan ere, gure gizonak primeran ezagutzen du eremu hori, pilotu profesionala baita.
Eremu berrietan dabiltza abestiak, lehen zapaldutakoetatik hurbil. Gaztelaniazko letrak, delibestarren odola baitu zaienetan. Eta Burt Bacharach izeneko erreferente horrekin parekatzen duten orkestra-moldaketak. German Saltok argi dauka: “Ezin duzu haren obra ezagutu eta harengana hurbildu nahi ez izan”. Hurbilketa irmoa, lurreratze arrakastatsua.
Ezerk ez du huts egiten, dena egokitzen da, pieza independenteekin: “Disko hau kantu bilduma bat da, argazki album bat bezalakoa da. Ez da ezer gertatzen album berean Cuencara egindako bidaiaren argazki bat, zure neska-lagun ohia jatetxeko mahaiaren beste aldean irribarrez dagoen argazki bat, eta kartzelatik irten zineneko beste bat jartzeagatik”. Kontzeptuala denetik ihesi, hotzikarak eragiten dituzten irudi sentimentalen eta irudi bitalen alde eginez.
Perfekzionista da, gai da Nada que hacer bezalako lan ederra bat bi balsekin, bata hasieran eta bestea amaieran, lotzeko. Idazle bikaina denez, Santi Campos bezalako beste handi batek idatzitako letrak abesteko. Eta lagunak enpatia eta talentua jar dezaketen lagunak biltzen joateko, Nina eta Paco de Morgan, besteak beste.
Batzuk hasiak ginen berarekin serioski haserretzen. Bost urte diskorik gabe, alajaina. Baina bat-batean, akabo haserrea… Nola ez maitatu Arder, humo y desaparecer, Cuando no tenías sed edo No? bere lehen singlea bezalako lanak eskaintzeko gai den norbait? Heldu da horiek zukutzeko garaia, azken notaraino zanpatzekoa.
